Plac Elżbiety

Więcej informacji

Plac Elżbiety, choć jest najmniejszym placem w Miszkolcu, należy do najpiękniejszych, a wszystkie jego budynki zostały wzniesione w stylu eklektycznym podczas monarchii austro-węgierskiej, okresu gospodarczego rozkwitu miasta i sąsiedniego Diósgyőr. Rozwój placu rozpoczął się po wielkiej powodzi w 1878 roku, kiedy miasto nakazało usunięcie młynów wzdłuż potoku Szinva. Ostatnim rozebranym młynem był Młyn Pap w 1891 roku, co zapoczątkowało budowę nowej łaźni publicznej i narodziny placu. W kolejnych latach na placu pojawiły się kolejne budynki, w tym Dom Diószeghy, budynek Izby Handlowo-Przemysłowej, Dom Pataky-Argay oraz Dom Steinfeld, które przyczyniają się do jego historycznego uroku. Początkowo za budynkiem łaźni planowano park, a następnie halę targową, ale działka została ostatecznie sprzedana, a w 1897 roku burmistrz Kálmán Soltész wybudował ostatni dom na placu. Po odsłonięciu pomnika Kossutha w 1898 roku plac został nazwany na cześć królowej Elżbiety, upamiętniając lojalność i patriotyzm miasta. Pomnik, autorstwa Józsefa Róny, był pierwszym pełnopostaciowym przedstawieniem Kossutha na historycznych Węgrzech. Na przestrzeni dekad plac przeszedł wiele przemian: stary Most Elżbiety zniknął, gdy potok Szinva został przykryty, a później zasadzono japońskie wiśnie, które wiosną zachwycają kwitnieniem. Plany obejmowały kiedyś budowę kolejki linowej na wzgórze Avas, która jednak nigdy nie została zrealizowana, co pozwoliło zachować średniowieczny charakter wzgórza. Z powodu ruchu na ulicy Kálvin plac wymagał wyraźniejszych granic, które zostały ustalone w 2010 roku poprzez ponowne otwarcie koryta potoku i budowę nowego Mostu Elżbiety. Dziś Plac Elżbiety pozostaje istotną częścią historycznego i kulturalnego dziedzictwa Miszkolca.