Narodowy Teatr w Miszkolcu

Więcej informacji

Narodowy Teatr w Miszkolcu, najstarszy węgierski teatr kamienny wystawiający spektakle w języku węgierskim, ma historię sięgającą niemal dwóch wieków, splecioną z historią miasta. Wszystko zaczęło się w 1815 roku, kiedy pierwsza węgierska trupa teatralna osiedliła się w Miszkolcu po opuszczeniu Klużu-Napoki. Ich występy w powozowni zajazdu Korona i w sali szewców przy Sötétkapu odniosły tak wielki sukces, że mieszkańcy Miszkolca postanowili zbudować kamienny teatr, który otwarto w 1823 roku. Pierwszy teatr został zniszczony przez niszczycielski pożar dwadzieścia lat później, ale społeczność była zdeterminowana, by go odbudować. Budowa nowego teatru trwała dziesięć lat, a jego ponowne otwarcie miało miejsce w 1857 roku sztuką „Marót bán” Mihálya Vörösmartyego. Budynek zaprojektowany przez włoskiego architekta Józsefa Cassano łączy styl klasyczny z elementami romantycznymi. Teatr posiada kilka rekordów: jest jednym z najdłużej nieprzerwanie działających teatrów w kraju, gdzie spektakle odbywają się na tym samym miejscu od 1857 roku. Na przestrzeni lat teatr był wielokrotnie modernizowany – wprowadzono oświetlenie elektryczne, zmodernizowano system grzewczy i zwiększono liczbę miejsc w 1925 roku. Znaczące renowacje miały miejsce w drugiej połowie XX wieku, kiedy teatr rozbudowano o sąsiednie budynki, podwajając jego powierzchnię. W latach 90. dodano kilka nowych przestrzeni scenicznych, takich jak Sala, Teatr Kameralny, Dom Gry i Teatr Letni, co pozwoliło na prezentację różnych gatunków, od dramatu po muzykę i balet. Legendarną postacią związaną z teatrem jest Eszter Bató, upamiętniona dzwonem stworzonym na jej cześć. Historia dzwonu i budowy teatru jest głęboko zakorzeniona w kulturze Miszkolca. Narodowy Teatr w Miszkolcu pozostaje sercem życia kulturalnego miasta, co roku inaugurując nowe sezony. Jego historia dowodzi, że choć na tych scenach wiele się zmieniło przez dwieście lat, miłość do sztuki i teatru trwa niezmiennie.